Busdrama's, heimwee en t paradijs
Blijf op de hoogte en volg Cheyenne
05 April 2016 | Laos, Don Det Tok
Mijn bus bleek een local bus te zijn en nu zijn local bussen vaak prima voor een paar uurtjes maar in dit geval waren t een beetje veel uurtjes. Ik heb maar liefst 17 uur lang (ja, je leest t goed, zeventien uur!!) op een plastic stoeltje met mn knieën in mn nek gezeten in een rammelend en schuddend krakkemikkig busje. Om t nog leuker te maken zat ik ook nog eens tussen jutenzakken vol stinkende etenswaren en vijf jengelende kinderen in. De een was nog niet gestopt met krijsen of de volgende begon. Man man man wat een rit! Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was, werd t nog veel verschrikkelijker toen ik aan kwam in Pakse.
Ik arriveerde daar midden in de nacht. Dit keer had ik van te voren wel een guesthouse geregeld en aangegeven dat ik laat zou aankomen, in de hoop nu niet weer te eindigen als zwerver voor de deur. Echter op t busstation in Pakse was nergens een tuktuk te bekennen die me er naar toe kon brengen. Hoe verzin je t he! een hele dag wordt je lastig gevallen door die tuktukdrivers, maar als je dr echt een nodig hebt.. Naja, dan maar lopen. Uiteindelijk heb ik die nacht, zeulend met een backpack van bijna 20 kilo, ruim vijf kilometer gelopen zoekend naar een guesthouse dat schijnbaar is verhuisd of gewoon niet meer bestaat! Ik kon t echt niet vinden! Om 03:30uur was ik t zat en ben ik t eerste t beste hotel binnen gestapt en heb een veel te dure kamer geboekt. Voor t eerst tijdens mijn reis had ik nu ineens echt heimwee! Heimwee naar Nederland waar ik de mensen gewoon kan verstaan, waar ik de weg weet, naar Amsterdam waar je op elk moment van de dag of nacht een taxi kunt krijgen, heimwee naar mn eigen vertrouwde huisje en vooral heimwee naar een dikke knuffel van mn lieve familie en gekke vriendjes en vriendinnetjes. Ja, stiekem mis ik jullie allemaal wel een beetje!
Maar de volgende dag voelde ik me gelukkig weer een stuk beter. Schouders eronder en door! Na een goed guesthouse gevonden te hebben besloot ik wat rond te slenteren door Pakse. Bij een lokaal restaurantje plofte ik neer voor een lunch en hier raakte ik aan de praat met de eigenaresse. Wat een super lieve vrouw was dat, zo attent, zo vriendelijk, zo behulpzaam en vooral oprecht. Ze was echt geïnteresseerd en was bereid me met vanalles te helpen. Zij regelde voor mij een tripje naar t Bolavenplateau. En t Bolavenplateau is mooi! We bezochten een paar prachtige watervallen en een enorme koffieplantage, helemaal leuk!
Pakse is ook een goed punt om door te gaan naar de 4000 islands. Bij mn vriendin uit t restaurantje boekte ik een bootje richting Don det. Over de Mekong werd ik naar t eiland gebracht. Don det is een waar paradijs en precies wat ik even nodig had. Het heeft wat weg van Pai, maar dan leuker. Hier kom je om te chillen, de mensen, de sfeer, alles hier is heel relaxt. Het is hier ook nog niet heel erg toeristisch en dat is heerlijk. De eerste dag heb ik alleen maar op t strandje bij de rivier gelegen en vooral gezwommen. Al snel raakte ik aan de praat met andere backpackers waarmee ik ben gaan tuben. Nu zonder kater, gewoon chillend op de rivier.
Behalve chillen had ik nog een reden om naar dit eiland te komen, de Irrawaddy dolfijnen. Dit zijn zoetwater dolfijnen die met uitsterven bedreigt zijn. Maar hier in de Mekong leven er nog een paar. Voor een euro huur ik een fietsje en rijd ik naar Don Khong, een eilandje verderop dat is verbonden met een brug. Vanaf hier ga ik met een bootje opzoek naar de dolfijnen. Zoals verwacht zie ik vrij weinig dolfijnen. Maar ik heb t geprobeerd en zo'n boottochtje is toch ook alles behalve vervelend. :) Ook ga ik op Don Khong nog naar een paar watervallen. Het is niet echt de bedoeling dat je hier in gaat zwemmen, maar het is zo heet dat we toch een poging wagen. Het voelt alsof we in een soort privé tropisch zwemparadijs beland zijn. Super vet! Op de terugweg knuffelen we nog met een paar honden en katten die we tegenkomen, het stikt hier van die beesten en ze zijn allemaal zo knuffelig.
Nu eind van de dag chill ik heerlijk voor mn bungalowtje in mn hangmat. Wat een leven! Mn heimwee is intussen dan ook weer verdwenen en ik zit weer terug op mn roze wolk. Na regen komt zonneschijn en dat is voor mij meer dan waar. Don det is geweldig en ik zou hier graag langer blijven, zou hier weken kunnen doorbrengen. Maar morgen moet ik terug naar Pakse. Gedag zeggen tegen mn vriendin en dan naar Bangkok want vanaf daar vlieg ik naar t volgende paradijs, de Filipijnen. Even een heel ander stukje Azië opzoeken.
Dikke knuffel!
-
05 April 2016 - 21:48
Wendy Taniwel:
Hallo lieverd,
Ppppppffffff ik ben toch wel blij dat ik alles achteraf pas weet, anders doe ik nooit meer een oog dicht. Mijn ergste nachtmerrie"mijn dochter midden in de nacht, in een vreemd land, langs de kant van de weg"!!!! Ja zo krijg je me wel gek. Blij dat het goed is afgelopen maar, doe dit nooit meer!
Het fietsje is gelukkig wel een verstandige keus na de scooter avonturen. Fijn dat je gauw vriendinnen maakt met een lieve dame.
Nou meisje doe heel voorzichtig, goeie reis weer en zorg goed voor jezelf.
xxxxx dikke knuffel van mama. -
06 April 2016 - 15:47
Patricia:
Wow, Chey, fietsen? Heb ik je besmet met het fietsvirus???:P Bij dat je het nog steeds naar je zin hebt :) Miss you too! ;) xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley