Chiang Mai en Pai

Yep met het oversteken van de grens Myanmar - Thailand is het alsof ik weer terug ben in de westerse wereld. Een Aziatische westerse wereld natuurlijk, maar een enorm verschil met Myanmar. Hier spreken de mensen weer redelijk Engels en ik kan weer zonder problemen in een korte broek en tshirt lopen. Dats toch best lekker als t 35 graden is. Na Sukothai (wat echt prachtig was!) reis ik naar Chiang Mai..

Wat een stad! Wat een mogelijkheden! Hier heb ik echt de gekste dingen gedaan en meegemaakt! Het eerste gekke dat ik deed was een echte bamboe tattoeage laten zetten. Dit was niet helemaal t plan, ik wou t eigenlijk in Pai laten doen en wist ook al een goede shop. Maar ik hou me toch al nooit aan plannen (of regels, sorry papa en mama) en hier voelde t gewoon goed. Ik had gelijk t volste vertrouwen in de tattoo artiest en hij tekende een perfecte wereldkaart voor me die op mn enkel moest. Het liefst had ik em gelijk laten zetten, maar van Rosanne en Ruben moest ik er eerst een nachtje over slapen. Verstandig natuurlijk, maar toen ik de volgende dag wakker werd en naar mn enkel keek wist ik toch 100% zeker dat dit hem moest worden. Dus op naar de tattooshop samen met Ruben, Rosanne en Shira, een meisje dat ik hier heb leren kennen in mn guesthouse. Vol zenuwen kwam ik aan in de tattooshop en heb ik eerst de tattoo opnieuw laten tekenen. Na nog een paar aanpassingen was t dan toch echt zo ver en moest ik de pijnbank in. Intussen was ik behoorlijk zenuwachtig want van anderen had ik gehoord dat een bamboetattoo nog pijnlijker is dan een gewone. En ik kan me de pijn van mn eerste plaatje maar al te goed herinneren.. Ook t idee dat iemand met een bamboestok op mn enkel in ging slaan was niet erg rustgevend. Maargoed, daar gaat ie dan.. Tik tik tik tik tik.. Huh? Pijn? Lekker is anders natuurlijk, maar het was eigenlijk helemaal niet zo pijnlijk. Het viel enorm mee en binnen twintig minuutjes stond ie erop, mijn beauty. Een blijvende herinnering aan deze reis. Ik ben er super blij mee en heb de dagen erna niet veel meer gedaan dan verliefd naar mn enkel staren.

Het volgende gekke dat ik deed was ziplinen. In een gammel busje werden we een berg op gebracht. Eenmaal aangekomen op de berg werden we eerst in een zwaar oncomfortabel hesje gehesen vol touwen en kliksystemen. Heel sexy..
Vervolgens werd ik vastgeklikt aan een ijzeren kabel. Terwijl ik nog zenuwachtig stond te doen op die berg hoorde ik een begeleider schreeuwen 3, 2, 1.. Jump! En voor ik t wist hing ik, vast aan enkel dat ijzeren kabeltje, te bungelen boven een ravijn. Man wat was die eerste sprong spannend! Heel Thailand heeft me horen krijsen. Maar het was gaaf! De ene zipline was nog hoger en langer dan de ander. Daarnaast mochten we ook nog klauteren over touwladders en andere gekke dingen. Het was super vet! En wat voelde ik me stoer.

Om de dag ook nog even stoer af te sluiten, ging ik savonds met Rosanne en Ruben mee naar een Muay Thaiboks wedstrijd. Super tof! Er waren verschillende rondes. De eerste ronde werd gespeeld door kinderen van nog geen tien jaar oud. Maar menn, met die kids wil je echt geen ruzie, die kunnen slaan! Dat is niet normaal! Vervolgens waren er nog rondes tussen oudere mannen en vrouwen, heel gaaf. En een special act, blind Thaiboksen. Super grappig! Zielig alleen voor de scheidsrechter want die is in die ronde helemaal in elkaar gemept. Arme man!

Maar zo stoer als ik was, de volgende dag was er weinig van die stoere chick over. Toen kwam uiteraard de huilebalk in mij weer tevoorschijn. Na ruim een maand samen gereisd te hebben, moest ik afscheid nemen van Ruben en Rosanne. En dat viel me stiekem nog behoorlijk zwaar. We hebben in een maand zoveel gekke dingen meegemaakt samen, zo gelachen. Maar zij gaan nu een nieuw avontuur tegemoet in Australië. Super tof! Heel veel plezier aapies!!
Voor mij is nu dan het moment aangebroken dat ik echt helemaal alleen ben. Spannend en van te voren was ik daar best wel een beetje nerveus voor. Maar weet je, ik ben eigenlijk nog geen minuut echt alleen geweest. Elke dag leer ik weer nieuwe mensen kennen. Als het klikt reis ik een tijdje samen, maar soms is het ook gewoon voor een dagje en gaan we daarna ieder weer ons eigen weg.

Nadat ik Rosanne en Ruben gedag had gezegd, heb ik samen met Shira een scooter gehuurd. Nu was mijn eerste ervaring hiermee natuurlijk best wel dramatisch (scootervalpartij in kanchanaburi), maar toch wilde ik t nog een keer proberen. Constant hoor ik hoe gaaf Azië is op de scooter en hoeveel vrijheid je hebt. Ook de route van Chiang Mai naar Pai zou fantastisch zijn om zelf te rijden. Tijd dus om over mijn angst heen te stappen. Ik wil t zo graag ook kunnen. Dus raapte ik al mijn moed bij elkaar en huurde toch weer een scooter. We gingen op weg naar Wat doi suthep, een tempel op een berg in de buurt. Maar daarvoor moesten we eerst door t centrum van Chiang Mai...
Nou, bij deze zweer ik plechtig dat ik NOOIT maar dan ook echt NOOIT meer op een scooter stap! Man wat was dat doodeng! De ene toeterende auto na de andere racete me voorbij. Het was een grote chaos en dan moest ik op dat gekke ding daar tussendoor. Echt ik wist niet dat een mens zo bang kon zijn van verkeer. Half huilend zat ik op dat stomme ding en dan maar proberen rustig te blijven wat natuurlijk absoluut niet lukt. Nee, dit gaat em echt niet worden.

Twee dagen later zat ik dan ook braaf in de minivan van Chiang Mai naar Pai. En wat was ik blij met die keuze. Ik weet niet waar mensen t idee vandaan hebben dat dat een mooie route is om zelf te rijden, maar in mijn ogen is ie meer levensgevaarlijk. De ene haarspeldbocht na de andere, hobbelige zandwegen en vangrail is ook zeldzaam. Nooit dat ik dat op een scooter zou kunnen, ik stort sowieso een ravijn in. Aan de andere kant is een minivan nou ook niet echt fantastisch. Ik heb nooit last van wagenziekte ofzo, maar toen er in dat busje maar liefst drie mensen (van de 10!) begonnen over te geven, raakte ook ik toch lichtelijk misselijk. Man man man.. wat een rit!

Maar Pai is geweldig! Het is een echt hippiestadje. Ik slaap in een bamboehut en iedere avond is er een kampvuur en live muziek. Het is super! Zo tussen al die hippies word ik ook een beetje meegesleept in de hippiecultuur en dus besloot ik mee te doen aan een meditatie sessie. Dat hoort er gewoon een beetje bij. In een of ander barretje werd ik meegenomen naar achter in een kleine ruimte waar een aantal mensen in stilte in een kringetje zaten. Allemaal in kleermakerszit op een kleedje met de ogen dicht. Ik heb geen idee hoe t hoort dus deed maar gewoon derest na en toen begon t. Een oude kerel begon op rustgevende manier te vertellen over het los laten van het heden.. het verleden.. en de toekomst.. en blablablaa.. (Sorry, als ik nu mensen beledig) Dit was saai! En ik moest de hele tijd stil zijn. Zie je t voor je, ik een halfuur lang mn klep houden en luisteren naar een kerel die bloedserieus een heel verhaal ophangt over een boom en het leven en weet ik wat.. Het was zooo zweverig. Ik ben hier echt iets te nuchter voor. Geen succes en zo zonde van mn tijd! In plaats daarvan besteed ik mijn tijd liever aan een dagje chillen bij de hotsprings.
Daarvoor moest ik eigenlijk wel weer op een scooter. Dat is wel een beetje een nadeel, Pai is fantastisch hoor, alleen voor alles heb je een scooter nodig en dat is voor mij gewoon echt geen optie meer.
Maar ik had mazzel, een Finse jongen wilde ook graag naar de hotsprings. Hij wilde wel rijden en ik mocht achterop. Ik helemaal happy, maar natuurlijk blijkt na tien minuten dat ik ben opgestapt bij een racemonster. Wow wat reed die gozer hard, wederom scheet ik tien kleuren achterop de scooter. Maar het was wel tof en onderweg kwamen we nog langs Pai Canyon waar je een prachtig uitzicht had over Pai. De hotsprings zelf stonden grotendeels droog (het is hier nu het hitte/droge seizoen) maar er was wel een heerlijk zwembad waar we de rest van de dag hebben doorgebracht. Pai bestaat voor mij voornamelijk uit relaxen, chillen en nog meer relaxen..

Heerlijk, maar morgen ben ik weer weg uit Pai. Dan is t tijd voor t allerleukste tripje waar ik al maanden naar uitkijk: Elephant Nature Parc! Dit park bied geen olifantenritjes maar houd zich juist bezig met t opvangen van mishandelde olifanten. En ik mag daar twee dagen lang komen helpen! Ik heb er super veel zin in!

Dikke kus van een halve hippie ;)